"Partnerzy stwierdzili, że obecne odkrycia gazu nie stanowią wystarczającej podstawy do dalszego wzrostu rozwoju" - napisał Statoil w oświadczeniu prasowym. "Wraz z nowymi odkryciami gazu na pewno nasze plany będziemy chcieli kontynuować" - czytamy dalej.

Nie będzie dużych inwestycji związanych z etapami 2 - 4, które obejmują rozwój Askeladd i przyszłe rozwiązania kompresji gazu - mówi Øystein Michelsen, wiceprezes ds. rozwoju i produkcji Statoil w Norwegii.

w ciągu ostatnich 18 miesięcy partnerzy Snøhvit przeprowadzili badania na rozbudowę zdolności eksportowej gazu z wyspy Melkøya niedaleko miasta Hammerfest, z pytaniem czy zbudować gazociąg lub inny zakład do skroplenia gazu ziemnego w tym rejonie. Jak do tej pory nie podjęto decyzji w sprawie, która opcja będzie lepsza. Rozwiązanie gazociągu badano we współpracy z firmą Gassco.

Właściciele licencji Snøhvit postanowili zatrzymać więc prace nad ewentualnym zwiększeniem zdolności produkcyjnych na wyspie Melkøya.

Zwiększona pojemność gazu na Snøhvit pozwoliłaby przyspieszyć produkcję wraz z istniejącymi już odkryciami w tym rejonie. W najbliższym czasie planowane jest podłączenie pięciu nowych do siedmiu już działąjących otwiertów.

Z wyspy Melkøya wydobywa się rocznie 2,4 mld metrów sześciennych skroplonego gazu, które trafia do terminalu Cove Point, w Maryland w USA, a 1,6 mld metrów sześciennych do Hiszpanii (terminale Bilbao i Huelvy). Za eksport kolejnych 1,7 mld metrów sześciennych odpowiedzialne są francuskie firmy, które są współwłaścicielami koncesji - GdF Suez Norge i Total E&P Norge. List intencyjny podpisany z Amerykanami zabezpiecza dostawy Statoil z wyspy Melkøya na ponad 20 lat.

Podwodne instalacje produkcyjne gazu umieszczono na dnie, na głębokości 250-345 metrów. Stamtąd gaz ze złóż transportowany jest do terminala 143-kilometrowym gazociągiem położonym na dnie morza. Proces skraplania surowca dokonywany jest w temperaturze minus 163 st. C. Dzięki temu objętość gazu zmniejsza się 600 razy, ułatwiając magazynowanie i transport. Technologia skraplania została opracowana przez Statoil i niemiecką firmę Linde.

Wydobyty i skroplony gaz następnie magazynowany jest w dwóch znajdujących się na wyspie zbiornikach na LNG. Dodatkowo znajduje się tam jeden zbiornik na odseparowany od gazu kondensat i zbiornik na LPG. Co 5 dni do wyspy przybywa statek po ładunek gazu, a co trzy tygodnie po ładunek kondensatu i LPG.

Koszt projektu Snøhvit szacowany jest na ok. 48 mld norweskich koron. Jest to największa inwestycja przemysłowa w północnej Norwegii.

Fakty o Snøhvit i Melkøya

* Snøhvit to pierwsze wielkie okrycie na Morzu Barentsa. Duże ilości gazu ziemnego są transportowane przez 143-km rurociąg z morza na ląd do pierwszego obiektu w Europie, w którym przechowywany jest skroplony gaz ziemny LNG, na wyspie Melkøya niedaleko Hammerfest.

* Snøhvit jest pierwszym projektem na norweskim szelfie, gdzie całą produkcję umieszczono na dnie morza, pomiędzy 250 a 345 metrów pod powierzchnią morza.

* W instalacji LNG na Melkøya, która rozdziela strumień gaz chłodzi się do temperatury - 163 ° C przed wysłaniem na rynki powodując, że jego objętość zmniejsza się do 600 razy.

* Partnerzy licencji: Statoil (36,79 proc.) (operator), Petoro (30 proc.), Total E & P Norge (18,40 proc.), GDF SUEZ, E & P Norge (12 proc.) i RWE Dea Norge (2,81 proc. ).

nPortal Press | POLMEDIA (reporter@nportal.no)

Copyright © 2012 nPortal Press | POLMEDIA. Wszelkie prawa zastrzeżone / All rights reserved